افرا

نمک آبرود، 1389

Maple
NamakAbroud, Mazandaran, Iran

...



به بهانه ی شب یلدا که نزدیک است و همین طوربه یاد  مادربزرگ یلداییم که اهل شعر ومَثل بود، چند شعر یا چند بیت از یک شعر که "یلدا" در آن ها نقش دارد و بیشتر دوستشان دارم را در این جا اضافه می کنم:

کنج قفس چو نیک بیندیشی
چون گلشن است مرغ شکیبا را
بشکاف خاک را و ببین آنگه
بی مهری زمانهٔ رسوا را
این دشت، خوابگاه شهیدانست
فرصت شمار وقت تماشا را
از عمر رفته نیز شماری کن
مشمار جدی و عقرب و جوزا را
دور است کاروان سحر زینجا
شمعی بباید این شب یلدا را
(پروین اعتصامی)
...

هنوز با همه دردم امید درمانست
که آخری بود آخر شبان یلدا را
(سعدی)
...

بر سر آنم که گر ز دست برآید
دست به کاری زنم که غصه سر آید
خلوت دل نیست جای صحبت اضداد
دیو چو بیرون رود فرشته درآید
صحبت حکام ظلمت شب یلداست
نور ز خورشید جوی بو که برآید
(حافظ)
...

ای لعل لبت به دلنوازی مشهور
وی روی خوشت به ترکتازی مشهور
با زلف تو قصه‌ایست ما را مشکل
همچون شب یلدا به درازی مشهور
(عبید زاکانی)
...

شبم را گر امید روز بودی
کجا چندین دلم در سوز بودی
چو درد من سری پیدا ندارد
شب یلدای من فردا ندارد
ز آهم آسمان هر شب چنان گشت
که گویی ابر شد و اتش فشان گشت
(عطار)
...

شب هجرانت، ای دلبر، شب یلداست پنداری
رخت نوروز و دیدار تو عید ماست پنداری
(اوحدی)
...

چون لاله دل از مهر توان سوختن اما
اسرار دل سوخته پیدا نتوان کرد
تا در سر زلفش نکنی جان گرامی
پیش تو حدیث شب یلدا نتوان کرد
(خواجوی کرمانی)
...

شب یلدای غمم را سحری پیدا نیست
گریه‌های سحرم را اثری پیدا نیست
هست پیدا که به خون ریختنم بسته کمر
گرچه از نازکی او را کمری پیدا نیست
(محتشم کاشانی)
...

ای کمال زمان بیا و ببین
که ز عشقت چگونه می‌سوزم
با بهار رخت تواند گفت
شب یلدا که روز نوروزم
در فراق رخ چو خورشیدت
روشنایی نمی‌دهد روزم
(انوری)
...

شوم از شام یلدا تیره‌تر بی
درد دلم ز بودردا بتر بی
همه دردا رسن آخر بدرمون
درمان درد ما خود بی اثر بی
(بابا طاهر)
...

سخنم بلندنام از سخن تو گشت و شايد
که درازنامی از نام مسيح يافت يلدا
(سیف افرنگی)
...

می رفت و گیسوان بلندش را
بر شانه می پراکند
شب را به دوش می برد
همراه عطر عنبر و سارا
در موج گیسوان بلندش
تابیده بود شب را
آرام,مثل زمزمه آب,می گذشت
با اختران به نجوا
همراه گیسوان بلندش
خاموش,مثل زیر و بم خواب,می گذشت
پشت دریچه ها
چشم جهانیان به تماشا
می رفت-با شکوه تر از شب
همراه گیسوان بلندش
تا باغ روشن فردا
یلدا
(فریدون مشیری)
...

یلدا
بلندترین شبِ چشم‌های تو است
تا صبح هم که نگاه‌شان کنم
وقت کم می‌آورم
(رضا کاظمی)

پ.ن: بیشتر ابیات را از سایت گنجور انتخاب کرده ام.