آسمان آبی من

آسمان که آبی نباشد
دلم را به تو خوش می کنم 
و 
آبی ِ آسمان ِ دلت.

برای آسمان خاکستری تهران :|

My Blue Sky

یاد ایام

من، سنگ فرش کوچه ها را دوست دارم

من در گذرها، نقش ِ پا را دوست دارم

دیوار خشتی، کوچه خاکی، طاق ضربی

شهری چنین با این نما را دوست دارم

من، تپه‌‌‌‌‌‌‌ های ماسه ای را می پسندم

آخر نه، من کار خدا را دوست دارم

در کوچه های تنگ و بی بن بست هر روز

دیدار یار آشنا را دوست دارم  

شعر از آقای ابراهیمی ( کویر انارکی)

این جا خانه ی آقای ابراهیمی در انارک است. خانه، بازسازی شده تا شبیه روز اولش باشد. این ها را برادر آقای ابراهیمی به ما گفت. همان کسی که وقتی ما را در حال گشت زدن در کوچه پس کوچه های انارک دید، دعوتمان کرد تا از خانه ی برادرش دیدن کنیم. بعد هم چند جای دیدنی اطراف انارک را به ما معرفی کرد... واقعن از ایشان سپاسگزاریم.

این حوضچه ی سفالی همانطور که در عکس نمای باز دیده می شود، زیر شیر آب قرار داشت.

این هم شعر کامل آقای ابراهیمی که روی یکی از دیوارها نصب شده بود: 

بالاخره انارک باید نشانی ثابت از انار داشته باشد ...

همان آشپزخونه ی خودمون ...

روی دیوار ...

با پای پیاده ساربانی کردن

بر پهنه ی دشت ها شبانی کردن

یا چون سگ گله پاسبانی کردن

بهتر که چو بره زندگانی کردن

شعر (روی کاغذ) : آقای ابراهیمی

 انارک، پاییز 1390

Memory of the Days

( An old house in city of Anarak )

Anarak, Esfahan, Iran

برشی از زندگی

جیپور، زمستان 1389

A Slice of Life
Jaipur, India

برگ آخر

دلش نمی خواست برگ ِ آخر باشد...

توس، آبان 1392

The Last Leaf
Toos, Khorasan Razavi, Iran

میهمانانی از سن پترزبورگ

این پیکره ها از موزه ای در سن پترزبورگ میهمان موزه ی نادری شده بودند. نمی دانم الان هم هستند یا نه اما اواخر آبان که مشهد بودم، آن ها را دیدم و این طور شد که توانستم با تنی چند از شخصیت های معروف تاریخ، عکسی به یادگار بیاندازم !

سالوادور دالی

در سالن اول شخصیت های معروفی کنار هم ایستاده بودند؛ شخصیت هایی مثل ناپلئون، چارلی چاپلین، هیتلرو داوینچی . در سالن دوم که به نظر من نورپردازی مناسبی نداشت، پیکره ی افراد خاص را قرار داده بودند مثل مردی که سه چشم داشت یا یک چشم، زشت ترین زن دنیا! و مواردی ازین دست...

مشهد، آبان 1392

Guests from a Museum in Saint Petersburg
Mashhad, Khorasan e Razavi, Iran

پاییز پررنگ

از آن جاده‌‌‌‌هایی بود که ایده‌ی چندانی در موردش نداشتیم ولی چون دوست نداریم همیشه از مسیرهای همیشگی برویم، به نیشابور که رسیدیم درباره‌اش سوال کردیم. گفتند: جاده‌ی خوبیه، آسفالته!

جاده در بعضی قسمت‌‌‌ها کمی کوهستانی می‌شود و چند پیچ تند هم دارد اما به طرز غیر‌منتظره‌ای به چشم ما زیبا آمد به خصوص که چهره‌ی پاییزی پر‌رنگی داشت... به لیست جاده‌های مورد علاقه‌مان اضافه شد.

جاده‌ی نیشابور به کاشمر، آبان 1392

Autumn

Neyshabor-Kashmar road, Khorasan Razavi, Iran

"بذار ببینم..."

در پس زمینه "بلند دروازه" دیده می شود. (Buland Darwaza)

فاتح پور سیکری، زمستان 1389

" Let me see "

"Let me see how high the gate is"
Fatehpur Sikri, India