سرو هرزویل

اولین بار که به دیدنش رفتیم یکی از روزهای پایانی شهریور 85 بود.. چند روز تعطیلی پشت هم و البته طبق معمول چنین روزهایی، ترافیک سنگین جاده شمال!

وقتی از منجیل وارد جاده‌ای فرعی شدیم که به سمت هرزویل و سرو کهنسالش می‌رفت، نفسی به آسودگی کشیدیم چون دیگر غیر از ما و تعدادی از اهالی ، کس دیگری در این مسیر نبود!

این بار، اما جاده رشت خلوت بود و برنامه سفر ما چیز دیگر.. ولی همین که به منجیل رسیدیم یکهو دلم هوایش را کرد و گفتم بهتر است حالی ازش بپرسیم.. خوشبختانه فرقی نکرده و همان طور آزاد، زیبا و سبز بود. چند نفر دیگر هم دوربین به دست به دیدن این پیر سبز آمده بودند.

گرت ز دست بر‌آید چو نخل باش کریم

ورت ز دست نیاید چو سرو باش آزاد

سعدی

نزدیکی‌های سرو، شهرداری منجیل تابلویی نصب کرده است: "سرو کهنسال و تاریخی هرزویل یکی از زیباترین یادگار‌های طبیعی است که با عظمت و شکوه تمام از دریچه قرون به گذشته‌ها نظاره‌گر است. 990 سال پیش حکیم ناصر‌خسرو از این پدیده ارزشمند یاد کرده است. سرو سرافراز ما در سال 1366 از سوی شورای عالی حفاظت از محیط زیست به عنوان اثر ملی به ثبت رسیده است، عمر درخت تا 3000 سال ذکر شده است."

در ویکی پدیا سنش را بین 1000 تا 3000 سال نوشته‌اند که به نظر می‌رسد در هر حال بیش از 1000 سال باشد چون وقتی ناصر‌خسرو در سفرنامه‌اش از این درخت یاد کرده حتمن برای خودش سروی بوده است!

سرو شو از بند خود آزاد باش

شمع شو از خوردن خود شاد باش

نظامی

هرزویل، پاییز 1390

Harzevil; an old cypress (almost 3000 years)

Harzevil, Gilan, Iran