دشت لاله

گلستان کوه خوانسار، استان اصفهان، اردیبهشت 1388


Inverted Tulips
Khansar, Esfahan, Iran
Click on Photos to Enlarge


اردیبهشت پارسال هدفمان دیدن لاله های واژگون -اشک مریم- دردشت گل استان چهار محال و بختیاری بود. تعریفش را زیاد شنیده بودیم... مسیر حرکت را طوری انتخاب کردیم که بتوانیم قبل از آن، دیداری دوباره از گلستان کوه خوانسار داشته باشیم. آنجا را مثل همیشه پرگل و زیبا یافتیم (عکس های بالا) و چون تعطیل نبود، تعداد بازدیدکنننده ها کمتر از انتظارمان بود. البته علاوه بر لاله های واژگون، گل ها و گیاهان دیگری در این مناطق می رویند و به غیر از منطقه ی حفاظت شده ی گلستان کوه، در برخی قسمت های دیگر عده ای به شدت! سرگرم جمع آوری گیاهانی مثل موسیر بودند که امیدوارم باعث انقراض نسلشان نشوند!


در ادامه به سمت استان زیبای چهارمحال و بختیاری حرکت کردیم. مناظر طبیعی این استان براستی چشم نواز و دیدنی اند. زردکوه بختیاری در پسزمینه، دشت های سبز و پرگل و رودخانه زاینده رود از جمله همراهان زیبای این جاده هستند. پیش از این تونل کوهرنگ را دیده بودیم که خاطراتی نسبتا عجیب و غیرمنتظره برایمان به جا گذاشته بود که شاید روزی در موردشان نوشتم! اما این بار قصدمان دشت لاله بود. از محل تقریبی این دشت آگاه بودیم اما باز هم پرسان پرسان خود را به آن جا رساندیم، چرا که تابلوها، راهنمای مناسبی برای گردشگران نبودند و عده ی زیادی هم چون ما که بار اولمان بود، به دنبال دشت لاله به هر جاده ی فرعی سرک می کشیدند.
اما از آن جا که عاقبت جوینده یابنده است، دشت را پیدا کردیم؛ دشتی سرسبز، زیبا و فراخ
همه جا سبز بود...
اما تلاش ما برای یافتن لاله های سرخرنگ در بین آن همه سبزی به نتیجه ای نرسید.
یک هفته دیر رسیده بودیم!


درست است که از لاله های واژگون -آنطور که انتظار داشتیم- خبری نبود، اما در عوض گل های دیگری از جمله آلاله را به وفور دیدیم، با چوپانان کوچک منطقه گپ زدیم، دقایقی با تعدادی از عشایر در مسیر کوچ بهاره شان همراه شدیم و از هوای پاک و لطیف منطقه بی بهره نماندیم.


در آخر تنها حسرتی که باقی ماند این بود که چرا بعضی ها -گردشگرنماها!- با طبیعت نا مهربانند؛ و ای کاش اینطور نبودند و ازین حرفا... اما چه کنیم که کاشکی را هر قدر هم بکاریم، سبز نمی شود!

دشت لاله، استان چهار محال و بختیاری، اردیبهشت 1388


ChaharMahal va Bakhtiari, Iran