نهنگ آید

بالاخره خرگوش هم دارد می‌رود و جای خود را به نهنگ می‌دهد! این هم شعرش:

موش و بقر و پلنگ و خرگوش شمار

زان بعد که بگذری نهنگ آید و مار

زان پس به اسب و گوسپند است شمار

بوزینه و مرغ و سگ و خوک آخر کار

" این عید سعید باستانی را به تو و خانواده گرامی تبریک عرض می‌کنم"

این یک متن کلیشه‌ای است؛ می‌دانم! اما چند روز پیش که کارت پستال‌های قدیمی دوران مدرسه‌ام را می‌دیدم، از خواندن دوباره و دوباره آن‌ها، نه تنها خسته نشدم کلی هم ذوق کردم!

آن‌وقت‌ها روزهای آخر اسفند و سر کلاس، کارت‌ها را رد و بدل می‌کردیم. می‌توانستیم همان‌جا و رو در رو به هم تبریک بگوییم، اما چه خوب که به آن بسنده نکردیم. کارت‌هایی از برخی دوستانم دارم که حتا چهره‌شان در ذهنم نمانده و مطمئن نیستم اگر در خیابان به هم بر بخوریم، همدیگر را به جا می‌آوریم یا نه!

حالا این کارت‌ها مانده‌اند و بخشی از خاطرات شیرین آن روزهایم هستند.

چند تا از آن‌ها را ببینید!

این کارت، نقاشی دوستم نیره است.

این هم یکی از دست‌خط‌های پشت کارت J

نوروزتان پیروز...

پ.ن. عکس را در جاده‌ای که به سمت آبشار راین می‌رفت، انداختم. رشته کوهی که در پس‌زمینه دیده می‌شود "هزار" است.

@: برای دیدن عکس ها در اندازه بزرگ تر، روی آن ها کلیک کنید.

Click on photos

لنج شویی

بندر ماهیگیری پزم تیاب از توابع شهرستان کنارک، فروردین 88

Boat Wash
Pozm_e Tiyab, Sistan n Baluchestan, Iran

@: برای دیدن عکس در اندازه بزرگ تر، روی آن کلیک کنید.
Click on photo

سرو هرزویل

اولین بار که به دیدنش رفتیم یکی از روزهای پایانی شهریور 85 بود.. چند روز تعطیلی پشت هم و البته طبق معمول چنین روزهایی، ترافیک سنگین جاده شمال!

وقتی از منجیل وارد جاده‌ای فرعی شدیم که به سمت هرزویل و سرو کهنسالش می‌رفت، نفسی به آسودگی کشیدیم چون دیگر غیر از ما و تعدادی از اهالی ، کس دیگری در این مسیر نبود!

این بار، اما جاده رشت خلوت بود و برنامه سفر ما چیز دیگر.. ولی همین که به منجیل رسیدیم یکهو دلم هوایش را کرد و گفتم بهتر است حالی ازش بپرسیم.. خوشبختانه فرقی نکرده و همان طور آزاد، زیبا و سبز بود. چند نفر دیگر هم دوربین به دست به دیدن این پیر سبز آمده بودند.

گرت ز دست بر‌آید چو نخل باش کریم

ورت ز دست نیاید چو سرو باش آزاد

سعدی

نزدیکی‌های سرو، شهرداری منجیل تابلویی نصب کرده است: "سرو کهنسال و تاریخی هرزویل یکی از زیباترین یادگار‌های طبیعی است که با عظمت و شکوه تمام از دریچه قرون به گذشته‌ها نظاره‌گر است. 990 سال پیش حکیم ناصر‌خسرو از این پدیده ارزشمند یاد کرده است. سرو سرافراز ما در سال 1366 از سوی شورای عالی حفاظت از محیط زیست به عنوان اثر ملی به ثبت رسیده است، عمر درخت تا 3000 سال ذکر شده است."

در ویکی پدیا سنش را بین 1000 تا 3000 سال نوشته‌اند که به نظر می‌رسد در هر حال بیش از 1000 سال باشد چون وقتی ناصر‌خسرو در سفرنامه‌اش از این درخت یاد کرده حتمن برای خودش سروی بوده است!

سرو شو از بند خود آزاد باش

شمع شو از خوردن خود شاد باش

نظامی

هرزویل، پاییز 1390

Harzevil; an old cypress (almost 3000 years)

Harzevil, Gilan, Iran

سر دریا

سر دریا، خاش، فروردین 88


SarDarya
Sardarya, Khash, Sistan va Baluchestan, Iran


@: برای دیدن عکس در اندازه بزرگ تر، روی آن کلیک کنید.
Click on Photo